COVID-19

We zijn er nog niet...
Het najaar en de winter van 2020 kenmerken zich 'door de tweede golf'. Het wordt duidelijk dat het virus nog in alle hevigheid rondgaat, dat het einde niet in zicht is en dat de maatregelen nog strakker en strenger moeten. Dit betekent NOG MEER thuiszitten, NOG MEER isolement, NOG MEER inperking van vrijheid.

En ook als je er anders in de winter misschien ook niet meer zoveel op uit zou gaan, maakt het feit dat het niet MAG het moeilijk.

Ook is het duidelijk dat er voorlopig geen eind aan gaat komen, met alle goede hoop door de vaccinaties daargelaten. We moeten een lange adem hebben...
Dat lukte in het voorjaar beter. Het was mooi weer, iedereen voelde zich solidair, we probeerden met elkaar creatieve dingen te verzinnen om elkaar te steunen.
Hoe kan het dat dit nu veel minder is? Is de rek eruit? Voelen we nu ook meer druk en zorg voor onze eigen gezondheid?

Het is oke om dit toe te geven, om hier ook ruimte aan te geven en om hulp te vragen.
In de eerste golf konden we onszelf en onze zorgen wat meer opzij zetten. Konden we er alleen maar samen tegen aan. Nu voelen we die ruimte niet meer. Dat geldt voor iedereen en zeker voor degenen die zich mentaal in de knel voelen. Die al vast zaten en nu al helemaal geen einde zien. Het geldt zeker voor de gezinnen waar er zorgen om de kinderen waren, om het gedrag dat verstorend werkte voor de andere gezinsleden, om het gedrag dat zorgelijk was voor het kind zelf en waarbij de thuissituatie nu een hogedrukpan-functie kan hebben. Niemand kan meer weg, niemand kan op adem komen, niemand kan zich terugtrekken.

Wat er nu gelukkig anders is dan in de eerste golf, is dat de psychologische zorg door mag gaan. Niet alleen met beeldbellen, maar ook door weer live de verbinding op te zoeken. Maak daar gebruik van, ook jij bent belangrijk!